یلدا طولانی ترین شب سال و آغاز فصل سرما و سردی زمستان است. یلدا اجتماع خانوادگی، در کنار کرسی محبت نشستن و عشق را زمزمه کردن است. این آیین باستانی چون نوروز پسندیده زیرا که محبت به یکدیگر در اسلام بسیار سفارش شده است .

 یلدا را همه می شناسند و این آیین باستانی همواره در شب آغاز زمستان در جای جای ایران برپاست. در هر خطه از سرزمین ایران هم یلدا را با فرهنگ و سنت های خودشان برپا می کنند.

  "یلدا دومین آیین بزرگ باستانی بعد از عید نوروز در گلستان است. این آیین از نظر مردم شناسی اهمیت بسیار زیادی دارد. در شب یلدا اعضای خانواده سعی می کنند در منزل بزرگتر فامیل که بیشتر پدر بزرگ و یا مادر بزرگ ها هستند جمع شوند_البته اگر این بزرگان در قید حیات نباشند برادر و یا خواهر بزرگ این مسئولیت را به عهده دارد_ تا هم گفتگو داشته باشند و هم به قول گرگانی ها خو و بش کنند. در این شب بزرگ فامیل سعی می کند از مهمانانش که بیشتر فرزندان و نوه ها هستند پذیرایی کند."

یلدا شیرین ترین شب سال است. شب مهربانی و شکستن کینه ها و کدورت هاست. شبی که دلها را به هم نزدیک می کند. یک شب تاریک و طولانی است اما دل های مردمانش روشن به روشنی مهتاب. شب یلدا روشن است زیرا که شب، نورش را از ستارگان و ماه طلب می کند تا راهش را گم نکند. فردای این شب، زمستان سرد و بی فروغ آغاز می شود. اما نورانیت شب یلدا از مهربانی مردمانش و مهتاب مهربانی ست. فردا نزدیک است و رسیدن به خورشید مهربانی انتهای همین راه است.

 "در گذشته مردمی که در شهر زندگی می کردند چوب را از افرادی که هیزم می فروختند خریداری می کردند و اگر در روستا بودند از شاخ و برگ درختانی که در کنار مزارع شان کاشته بودند و یا شاخه های هرس شده باغ هایشان استفاده می شد." در قدیم مردم هندوانه را در سردابه نگه می داشتند